mAsakit peRo kAyA kO pA riN

I never have thought that you'd be here bothering my mind.. Sana nga, di na lang siguro kita nakilala.. At sana di rin ito nangyayari ngayon.. Hindi mo lang talaga alam kung gaano ito kasakit... Alam mo na rin naman na gusto kita pero hindi ko maintindihan.. Bakit mo ako ginaganito.. Siguro ay meron ka nang ipinalit sa akin, at siguro ay masyado na lang akong umaasa na magkakagusto ka sa isang pangit na tulad ko.. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Ipaliwanag ang single thing na mahal kita.. Masakit dahil ang ginagamit mo pa ay ang kaibigan ko.. Pero tanggap ko kung siya nga talaga ang pipiliin mo kaysa sa akin.. Alam ko namang, hanggang asa nalang ako sayo, ang besides, i don't even deserve anything of you.. Masyado ka na sa taas, pinaliligiran ng mga babae.. To be exclusive, "magagandang mga babae". Alam ko naman na di mo ako iniisip, pero sana, ituloy mo nalang yang mga ginagawa mong pananakit.. Para sana, mawala na itong nararamdaman ko para sa iyo.. Alam kong parang baliw na ako sa mata nga iba dahil sa mga pinaggagagawa ko.. Alam ko ring parang bobo ako na nakatunganga nalang sa iyo... Then, bakit ko pa ito kailangan gawin.. Kaya naman kitang kalimutan kung gugustuhin ko, pero sadya nga talaga sigurong mas mabilis makalimot ang utak kaysa sa nararamdaman ng puso ko.. Sana ay binalewala mo nalang ako.. Sana di mo nalang ipinapakita sa akin, sana di mo nalang ipinaparamdam na tao ako.. Ibang klase ka talaga, hindi kita makalimutan, Pero alam ko, darating ang oras na makakalimutan na rin kita sa mga pinaggagagawa mo..

More than ouch is what I can say for now.. Of all the things I have discovered.. This is just a big bag in my back.. Kung ako lang mag-isa, iiyak na ako pero, alam ko, kapag umiyak ako.. Malalaman mo ang kahinaan ko.. Gusto ko nang itapon ang lahat ng chairs at tables kanina, pero dahil sa nakakaya ko pa rin ang sarili ko.. Alam ko, na-co-control ko pa ang lahat, lahat.. "Not even a single scratch".. Yan ang iniisip ko.. Dahil para sa ikasasaya mo.. I will give you up! I can give you up.. I won't push or pull you.. I won't control you.. Wala na akong ma-i-re-react pa sa mga pinaggagagawa mo.. Alam ko, na ikaw.. You can move on.. Dahil di mo rin naman nararamdaman ang kababawan nito.

'Tol, wag kang magsisisi sa mga ginagawa mo sa akin ngayon, do not think na lahat ng ginagawa mo, not even worth a scratch, kaya pinagtatawanan mo nalang, wag kang ganun, dahil isang araw.. Baka maramdaman mo rin ang mga ginagawa mo sa akin ngayon at too late na to say sorry.. I don't expect anything from you! I just want respect na galing sa puso mo.. Respect na kung makaya mong ibigay sa iba, ay kaya mo ring ipakita sa akin... Ayoko, ayoko ang nasasaktan at nagtitiis dahil masakit.. Pero nagpapakatanga pa rin ako.. Ganun na nga lang ba ako kaliit sa mata mo? Sabihin mo?